Ang Lipunan Bow

Saan Nga Ba Papatungo?
Ang lipunan sa aking pananaw

Marami ang nangyayari sa ating bayan. Kaliwa’t kanang mga kaganapan. Mga bagay na hindi natin alam kung pawang katotohanan o kasinungalingan. Mga isyu at balitang patuloy nating sinusubayan ngunit hindi natin alam kung paano papaniwalaan. At ang mga katanungan na lagi na lang naiiwan walang kasugatan.

 

Hindi naman lingid sa ating kaalaman ang mga pangyayari sa ating bansa. Ang problema nitong kinakaharap at kinakasangkutan. Sa nagdaang buwan sari-saring pagsubok ang ating naranasan. Isa na dito ang naganap nakaguluhan sa Mindanao. Sa hindi ko malamang kadahilahanan bakit ba ang dali dali para sa mga taong ito ang manggulo sa sarili nilang bayan at pumatay ng kapwa Pilipino. Mataas ang respeto ko sa mga muslim ngunit tila malaking kahibangan ang akinin at sarilinin nila ang Mindanao.

Ang paglalagay ng kanilang watawat ay isang bagay na may malawak na kahulugan. Dahil tuloy sa nangyari marami sa ating kababayan ang naapektuhan ng malubha. Mga taong namatayan, nasunugan ng ari-arian at higit sa lahat mga batang natruma nawalan ng pamilya. At sa aking palagay may makapangyarihan tao talaga sa likod ng kagulahan at babakan sa bahagi iyan ng bansa.  Isang tao na patuloy na nagpapakilos sa mga ito taong walang puso at makasarili.

Marahil nais nilang pagtakpan ang balita sa pork barrel na kinakasangkutan ng pinakamalaki at pinakamayayaman na tao sa pilipinas. Naging matunog ito at hanggang ngaun inaabangan ang mga susunod na kaganapan. Kung paano lulusutan ni Janet Napoles ang state witness ng kasong pork barrel. Sino- sino pa kaya ang mga taong nabibilang sa kasong ito. Ng mabawi na ang 10 bilyon pera na ninakaw nila sa bansa. At mapakinabangan na ng mga tunay na nangangailangan.

Hindi pa man tapos ang isyung ito sunod-sunod na malulungkot at grabeng trahedya ang naganap sa ating mga kababayan sa visaya’s. Nilindol ang bohol, nasira ang mga pinakamakasaysayng simbahan. Marami ang namatay at nawalan ng tahanan. Hindi pa nga nakakaraos, sinalanta naman sila ngayon ng bagyong Yolanda na kung saan libo-libo ang namatay. Tuluyang nawalan ng kabuhayan at ang pinakamasakit hindi lamang sila nawalan ng tirahan maging mahal sa buhay. Buong visaya ay apektado pa din at mistulang ghost town. Problema pa din ay kung paano babangon at magsisimula matapos ang nangyari.

Sa positibong bahagi ng sitwasyon nakakatuwang isipin na marami pa rin mabubuting tao hindi lang mga Pilipino ngunit maging mga dayuhan sa ibat-ibang panig ng mundo ay nagpapaabot ng tulong.  Sana lang ang tulong ito ay galling sa puso at walang halong personal na interes tulad ng pagsakop sa bansa o kung anu-ano pa. Magandang pakinggan na nagkakaisa para sa pag-ahon ng bansa. Ngunit makakarating kaya ang tulong na ito ng buong buo? Anu na kaya ang nangyari sa gobyerno ng bansa na hanggang ngayon mabagal pa rin ang pagusad ng kanilang pagtulong na kung saan sila dapat ang pinakaaktibo sa usaping ito.

Ilan lamang ito sa mga lumikha ng ingay at bumulabog sa kamalayan natin bilang tao. Kung gaano kabilis kumalat at sumikat ang isang balita ganoon din ito kabilis maglaho at pumutak na parang bula. Sa ngayon mainit na usap-usapan sa susunod iba na naman ang pagpipiyestahan kahit wala pa talagang malinaw na panapos sa isyu nagdaan. Hindi na inaalam at tila nagiging bukas tayo sa bagong kaalaman ngunit sarado sa tunay na karunungan.

Dahil sa teknolohiya at social media namulat tayo sa napakaraming bagay at hanggang dun na lang yun. Alam kong marami pa tayong dapat matutunan pero pinagkakasya natin ang maliit na informasyon na ito sa ating utak kahit napakadami pang dapat ilagay dito. Marami pang dapat talakayin ngunit pili lang ang ipinaalam sa atin at ang malungkot nakukuntento tayo sa kaalaman na ito na hindi naman dapat.

Ang pinakamalaking tanong paano ko titignan ang lipunan matapos ang mga nangyari. Para sa akin walang direksyon ang lipunan ito. Walang matibay na pundasyon at pawang kung ano lang ang idikta ng medya at kilalang tao ayon ang alam natin. End of story na agad. Hindi nasusulusyan ang mga dapat sulusyunan. Lagi nalang panandaliang lunas sa problema an gating ginamit na kasagutan.

Ang mga mamamayan mismo ay ayaw makiisa sa pag-unlad. Nakikipagtagisan na tayo ng husay at talino sa ibat-ibang panig na mundo. At hindi mapagkakaila na magaling ang mga Pilipino. Sa nakikita ko malapit na sana tayo sa pag unlad kaso may hadlang at tila may kumokontrol. Magulo ang parehong simbahan at pamahalaan. May magkaibang opinion. Ang gobyerno naman ay binubuo ng mga sakim na empleyado. 

 Dagdag pa dito hindi ko din makitaan ng potensyal ang ilan kabataan ngayon tila iba ang priyoridad nila sa buhay. Mali na ata si Rizal sa kasabihang kabataan ang pag-asa ng bayan. Kaya nanatili tayong mahirap, yumayaman lang ang mga kapitalista o mga dati ng mayaman at ang mga mahirap ay lalo pang humihirap. Oo nagbabago tayo nagagawa na nating sumabay sa modernong mundo. Ngunit sa paraang wala namang patutunguhan.